جرم کسانی که در جنگ نرم به اسلام ضربه می زنند از جرم کسانی که در جنگ مسلحانه به اسلام ضربه می زنند بیشتر است؛ زیرا حوزه هدف در جنگ نرم که همان قلب و فکر است، از حوزه هدف در جنگ گرم که همان بدن است، خطیر تر است. برخورد سنگین پیامبر رحمت با دو استاد آواز در جریان عفو عمومی فتح مکه، می تواند شاهدی بر این مساله باشد.
روز فتح مکه؛ یوم الملحمه یا یوم المرحمه؟
در جریان فتح مکه، سعد بن عباده پرچمدار نبرد بود. او به ابوسفیان که اظهار اسلام کرده بود گفت که امروز روز جنگ و گوشت و خون است (اليوم يوم الملحمة). اما پیامبر خدا با رد این سخن فرمودند که امروز روز رحمت و بخشش است (اليوم يوم المرحمة).[۱]
برای چه کسانی یوم المرحمه هم یوم الملحمه بود؟
با این حال، پیامبر نسبت به برخی از افراد، حکم سنگینی صادر کرد و فرمود «عبد الله بن ابی سَرح، عبد الله بن خَطل، مِقْيَسِ بْنِ صبابة، وَ بِقَتْلِ فَرْتَنَى وَ أُمِّ سَارَةَ» را بکشید هر چند در درون کعبه باشند.[۲] و در بیان دیگر چنین آمده است: که آنها را بکشید، هر چند که به پرده های کعبه درآویخته باشند![۳]
دو نفر از این چهار نفر، استاد آواز بودند و دست مایه برانگیختن دشمنان اسلام بر ضد مسلمانان و هجو پیامبر خدا بودند: «وَ كَانَتَا قَيْنَتَيْنِ تَزْنِيَان، وَ تُغَنِّيَانِ بِهِجَاءِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، وَ تُحَضِّضَانِ يَوْمَ أُحُدٍ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ».[۴]
قَینَتان چه کسانی بودند؟
«قَین» یعنی آهنگر و برای هر «صانع و سازنده»ای نیز به کار می رود (القَيْنُ: الحَدَّادُ وَ يُطْلَقُ عَلَى كُلِّ صَانِعٍ» (المصباح المنير في غريب الشرح الكبير للرافعي، فیومی، بی تا، قم: منشورات دار الرضی، ج۲، ص ۵۲۱). از این جهت می توان گفت که «قَینَتان» به معنای دو خانم استاد آواز است. برای «قَینة» معنای کنیز آواز خوان نیز تصریح شده است. (همان).
روشن است که بحث فقهی، نیاز به تدقیق بسیار بالایی دارد[۵] و ما اکنون در صدد بیان حکم فقهی استاد آوازی که بر ضد نظام جمهوری اسلامی ایران و در راستای براندازی حکومت اسلامی، نوکری بی بی سی و اسرائیل و وهابیت سعودی و آمریکا کرده است و همنوا با عبدالمالک ریگی حنجره زد، نیستیم و تنها به بخشی از یک واقعیت تاریخی اشاره می کنیم.
چه کسی جرأت قتل یک چهره به اصطلاح فرهنگی و استاد آواز را داشت؟
امیرالمؤمنین علی علیه السلام، یکی از این دو ترانه خوان ها را کشت و دیگری که از سوی ایشان (ع) کشته نشد، کسی اقدام به قتل وی نکرد و او قِسِر در رفت: «فقَتل عليٌّ عليه السّلام … إحدى القَينَتين و أفلتت الأُخرى»[۶].
ــــــــــــ پی نوشتـ ــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱]. أسد الغابة فى معرفة الصحابة، عز الدين بن الأثير أبو الحسن على بن محمد الجزرى، بيروت، دار الفكر، ۱۴۰۹/۱۹۸۹٫ ج۲، ص۲۰۵٫
[۲]. قرب الإسناد، حمیری، ۱۴۱۳ق، قم: آل البیت، ص ۱۳۰
[۳]. كشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحكام، فاضل هندی، ۱۴۱۶ق، قم: انتشارات اسلامی، ج۱۰، ص ۵۴۴٫
[۴]. قرب الإسناد، حمیری، ۱۴۱۳ق، قم: آل البیت، ص ۱۳۰٫
[۵]. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ» لقمان، ۶٫ روي أن الآية نزلت في شأن رجل من قريش اشترى جارية مغنية لتغنّي له بهجاء النبي صلى اللّه عليه و سلّم …». جواهر الحسان في تفسير القرآن، ج۴، ص ۳۱۸ و ۳۱۹٫ البته حکم هجو پیامبر و ائمه، ممکن است با حکم هجو نظام اسلامی متفاوت باشد.
[۶]. مجمع البیان، طبرسی، ۱۳۷۲، تهران: ناصرخسرو، ج ۱۰، ص ۸۴۸.
