بسم الله الرحمن الرحیم
سخنرانی ارائه شده در همایش «مرکز مطالعات بین المللی دیموره دلّا ساپینتز»ا؛ رم- ایتالیا، در ۲۳ دی ۹۶ در واکنش به فتنه پایتختی قدس برای رژیم اشغالی با معرفی دیدگاه ایدئواستراتژیک امام خامنه ای
سلام بر اولیای خداوند؛ به ویژه حضرت آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد، امام مهدی(عج) و بر شما.
امیدوارم که سخنانم برای شما مفید باشد. از حضور شما تشکر می کنم.
کسی می تواند خوشبخت باشد که بداند از کجا آمده است، در کجا هست و به کجا می رود. و آنگاه خود را برای مقصد آماده کند. از کجا آمده ایم؟ روزگاری همه ما در رحم مادر بودیم. آن جا را بهترین جا می دانسیتم؛ مثل بهشت. و اگر در آن وقت کسی به ما می گفت که قرار است به دنیای خیلی بزرگتر و حیات طولانی تری بروید، آیا باور می کردیم؟
اینک کجاییم؟ در رحمی بزرگتر که فکر می کنیم بهترین جا است و دل کندن از آن برای ما بسیار سخت است و اگر کسی بگوید که جهان بزرگتری در پیش است، شاید باور نکنیم. و اگر باور کنیم، توجه چندانی به آن نداریم. و اگر توجه کنیم، از آن روز می ترسیم؛ از روز تولدمان. روزی که اسمش را روز مرگ گذاشته ایم!
به کجا می رویم؟ به جهانی که عمر ما دیگر ۹۰ سال نیست، نود میلیارد سال هم نیست؛ بی نهایت است! آیا باور می کنیم؟ سفری که امروز یا فردا، شروع خواهد شد. باورکنیم که صد سال دیگر، هیچ کدام از ما در رحم این دنیا نیستیم؛ همه مان متولد شده ایم؛ در دنیایی بزرگ و همیشگی!
تمام پول و قدرتی که در رحم این دنیا، به دست آورده ایم، باید رها کنیم؛ تنها چیزی که پس از تولد با ما خواهد بود، نیت خوب یا بد و کارهای خوب یا بدمان است. ای کاش برای تولد بزرگ مان آماد ه بشویم. اما خنده دار است که ما از مرگ می ترسیم! از رویارو شدن با خدای مان می ترسیم. در واقع از نیت ها و کارهای خودمان می ترسیم!
جهان روز به روز، شب تر می شود. تاریک تر، ظلم تر! و ما روز به روز بیشتر به این رحم انس می گیریم و از تولدمان گریزان تر می شویم. چه بد! چه فاجعه بار!
خدایا! تو ما را آفردیده ای! تو راهی به ما نشان بده که خوشبخت بشویم. ببخشید که روز تولدمان می ترسیم و روز ملاقات با تو را روز مرگ نامیدیم! شرم آورتر هنگامی است که همقلوهای ما را در یمن و سوریه و فلسطین و میانمار و بحرین و بازار کریسمس همین اروپا می کشند و ما یادمان نیست که داعش را آمریکا درست کرده است.
خدایا چه راهی برای رهایی از این غفلت و اشتباه است؟ اشتباهی که قابل جبران نیست. آیا ما باید مسیح و منجی را بخواهیم یا مسیح زمان آمدنش را با قرعه تعیین می کند؟ آیا اگر همه خوبان دنیا، منجی را صدا بزنند، حضرت مهدی و حضرت عیسی، قایم باشک بازی خواهند کرد؟
چطور باید خوبان دنیا را به انتظار و دعا و حرکت در راستای ظهور منجی قرار داد؟ با افزایش بازدید مردم از کلیشسای سن پیترو که به مدت هاست به موزه ای بزرگ تبدیل شده است؟ با افزایش جمعیت حجگزاران مسلمانان در مسجد الحرام که در دست قاتلان کودکان یمن و بحرین و سوریه و عراق و افغانستان و لبنان و حتی فلسطین اسیر است؟ با تجمع در معبد بودائیان؟ با جمع شدن در آتشکده؟ با وبگردی و توسل به اینترنت؟ با التماس به سازمان ملل؟
آن نمایشگری که در این روزگار تاریک، همه باید به آن نگاه کنیم کجاست؟ به کدام سو باید رو کنیم؟ «قبله» ما کجا است؟ آیا کسی در آسمان، صدای ما را می شنود؟ خدایا چه راهی برای رهایی ما هست؟ ما می خواهیم تو را و هم قلوهای خود در رحم این جهان دوست بداریم. خدایا از تو کمک می خواهیم!
«سُبْحانَ الَّذی أَسْرى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ» اسراء ۱.
سفر به جاهای مختلف جهان خوب است. اما دیدن برخی جاها لازم است؛ حتی برای پیامبر خاتم. بنابراین خداوند ایشان را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برد. مسجد الاقصی جایی است که خداوند برکت در آن نهاده است. او را به آنجا برد تا نشانه هایی را به او نشان دهد. آری کسی هست که صداها را بشنود و اوضاع را ببیند.
این برکتی که در قدس هست، آیا برای ما هم برکت است؟ یا سهم ما شنیدن خبر قتل کودکان و دختران و زنان است؟ آیا آن نشانه هایی که در قدس هست و خداوند به پیامبرش نشان داد، برای ما هم مفید است؟ آیا این نشانه ها می تواند جنین های خفته در تاریکی این جهان را هوشیار کند؟ آیا ما را به پدر و مادرمان در جهان بعد می رساند یا ما بی پدر و مادر در جهان بسیار بزرگ آینده متولد خواهیم شد؟
این آیات چیست که حتی پیامبر هم باید از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برود تا آنها را ببیند؟ آری! چیزهایی در قدس هست که در مسجد الحرام هم نیست! چه آیه ای در قدس بود که باید حتما این سفر انجام می شد؟ چرا سفر شبانه؟ آیا ما نیز باید در این روزگار تاریک به قدس سفر کنیم؟ آیا برکتی که خداوند در سرزمین مقدس نهاده است، به ما هم می رسد؟ آیا خداوند آیه هایش را به ما هم نشان می هد؟
باید انرژی همه مردم خوب دنیا به هم پیوند بخورد و همگی «منجی» عالم را فرابخوانیم. بیداری و اتحاد همه ما، نه در کلیسای سن پیترو است، نه در مسجد الحرام، نه در آتشکده ها، نه در معابد بودایی، نه در معابد هندو، نه در سازمان ملل، نه در پارلمان ها و نه در اینترنت! همه اینها خودشان، به نحوی، قفل هستند نه کلید!
هنر جریان استکبار، تکه تکه کردن مردم خوب دنیا و مشغول کردن آنان به اختلافات است. اما چه چیز می تواند ما را به هم برساند؟ چه چیز می تواند ما را هشیار کند که بدانیم روز تولدمان در پیش است؟ که بدانیم کدام پدر و مادر را باید برای جهان دیگر برگزینیم! که بدانیم چطور می شود زندگی همین جهان انسان را از حالت جنگل خارج کنیم.
کلید این قفلها چیست؟ کدام نقطه دنیا است که می تواند همه را به هم آورد؟
اگر مسیحیان جهان می خواهند مسیح ظهور کند، بدانند که ایشان در سن پیترو ظهور نخواهد کرد و باید به قدس نگاه کنند و برای یاری مسیح آماده بشوند. اگر یهودیان می خواهند منجی شان ظهور کند، باید به قدس نگاه کنند. اگر اومانیزم می خواهند روسفید بشود، باید به قدس نگاه کنند تا ثابت کند که طرفدار حقوق بشراست؛ اگر مسلمانان بخواهند صادق باشند، باید به قدس نگاه کنند. در این نگاه، هیچ کس نمی تواند دیگری را متهم به بی انصافی یا فرقه گرایی کند. قدس عیار سنجش صداق همه آزادگان جهان است.
عربستان و دنباله روهای آن، وقتی برای اعراب رسوا می شوند که با اسرائیل رفاقت می کند؛ نه هنگامی که به داعش کمک می کرد! این مساله خیلی مهم است!
قدس جایی است که همه را متحد می کند، این اتحاد کلید ظهور منجی است، با ظهور منجی، همه «بینوایان» و «کوزت» های دنیا، در آغوش مادر آرام می گیرند. دیگر هیچ «دختر کبریت فروشی»، یخ نمی زند.
خداوند فرموده است که ما قدس را مبارک گرداندیم و نشانه هایی در قدس نهادیم؛ همان نشانه ای که هر کس، از هر طرف که به آن نگاه کند، راه را می فهمند؛ چه بی دین باشد، چه دیندار؛ چه یهودی، چه مسیحی، چه سنی و چه شیعه!
من کوچکتر از آن هستم که درست عرفان و اندیشه استراتژیک تدریس کنم. اما سخنی از بزرگترین استراتژیست کنونی جهان را بیان می کنم؛ کسی که وزیر خارجه اسبق آمریکا خانم رایس می گوید با یک سخنرانی طراحی پنجاه ساله مراکز مطالعات استراتژیک آمریکا را به هم می ریزد. او کسی است که قدرت روسیه را در مسیر مبارزه با داعش، به خدمت گرفت. او داعش را با تدبیر و قدرت نابود کرد. او عارفی مهربان است. او ادیب و شاعر است، او بینوایان و تمام رمان های معروف دنیا را خوانده است، او شرافتمندانه سیاست می ورزد. او فقیرانه زندگی می کند. او ایران را در کانون ناامنی جهان، امن ترین کشور جهان کرده است.
او می گوید: فلسطین کلید رمزآلودی است که درهای فرج را خواهد گشود. ان شاءالله شما ظهور را حضرت مهدی و حضرت مسیح را با چشمانتان خواهید دید.
راستی، تولد آینده تان مبارک باد!
حاشیه: سخنران بعدی قبل از سخن گفت: بعد از این سخنرانی معنوی، سخن گفتن بسیار سخت است و پس از سخنرانی اش گفت که در طول این سخنرانی گریه کرده است!
سلام
مدیر کیست و چه کسی است؟
مدیر: سلام بر شما. مدیر یه طلبه است